สิ่งที่เกิดขึ้นกับเบญจา อะปัญ และแกนนำ สะท้อนให้เห็นชัดเจนว่าระบบยุติธรรมได้ถูกทำลายลงเพียงเพื่อได้ดำเนินคดี 112
วันนี้ศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกันตัว เบนจา อะปัญ ผู้ที่ถูกคุมขังในเรือนจำโดยที่ยังไม่มีคำตัดสินของศาล โดยทางศาลอาญากรุงเทพใต้ให้เหตุผลว่า เพราะไม่มีเหตุให้เปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม และมีการกระทำความผิดซ้ำ
ผมไม่แน่ใจว่าผมพูดเรื่องนี้เป็นรอบที่เท่าไรแล้ว แต่การที่ผู้ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิด ยังไม่เคยถูกศาลตัดสินว่าได้กระทำผิด จะเรียกว่าเป็นการกระทำผิดได้อย่างไร? การเอาข้อกล่าวหาที่ยังไม่ถูกตัดสินมาเป็นข้ออ้างในการสั่งขังคือความไม่เป็นธรรมต่อประชาชน และเป็นการทำลายตัวเองของกระบวนการยุติธรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หยุดหย่อน
ในกระบวนการยุติธรรมไทย ปกติคดีที่ร้ายแรงระดับการฆาตกรรม จ้างวานฆ่า หรืออะไรที่ร้ายแรงมากๆ ผู้ต้องหายังมีสิทธิประกันตัวออกมาสู้คดี เพราะสิทธินี้เป็นสิทธิทั่วไปของประชาชนที่ต้องได้รับการพิทักษ์ไว้โดยกระบวนการยุติธรรมอันเป็นมาตรฐาน แต่นี่การแสดงความคิดเห็นของประชาชนที่ไม่ได้ทำร้ายใครหรือทำลายอะไร กลับกลายเป็นสิ่งที่ถูกปฏิเสธสิทธิขั้นพื้นฐานไปจนราวกับเป็นเรื่องปกติเสียแล้ว
ที่ผ่านมาประเทศไทยเรามีสิ่งที่เรียกว่า “คดีนโยบาย” หรือการที่คดีบางประเภทผู้ต้องหาหรือจำเลยมักถูกปฏิเสธสิทธิในการได้ประกันตัวอยู่เสมอ เช่น คดียาเสพติด ซึ่งอันที่จริงแล้วเรื่องแบบนี้ไม่ควรมีอยู่เลยด้วยซ้ำ เพราะมันแสดงให้เห็นว่ากระบวนการยุติธรรมนั้นมีธงตั้งแต่แรกที่จะไม่ให้ประกันตัว ทั้งที่ควรจะพิจารณาโดยละเอียดเป็นรายกรณีไปว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยนั้นๆ มีพฤติการณ์ที่ไม่สมควรให้ประกันตัวจริงๆ หรือไม่ แต่ปัจจุบันคดีนโยบายที่ว่ากลับครอบคลุมมาถึงคดีที่ประชาชนมาแสดงความคิดเห็นทางการเมืองไปเสียแล้วหรือครับ? จะตกต่ำกันไปถึงไหน
สรุปว่ากระบวนการยุติธรรมและนโยบายทางการเมืองตอนนี้ไม่ได้มุ่งพิทักษ์ผลประโยชน์และสิทธิเสรีภาพของประชาชนอีกต่อไปแล้วใช่ไหม? ขณะที่องค์กรบริหารอย่างรัฐบาลพาความเจริญของประเทศถดถอยไปไกลสุดกู่ กระบวนการยุติธรรมเองก็จะพาตัวเองย้อนกลับไปสู่ความล้าหลัง ไม่เป็นที่ยอมรับของนานาอารยประเทศด้วยอย่างนั้นใช่หรือไม่?
