ลงทุนศูนย์ละ 5 ล้าน อัพเกรดศูนย์เด็กเล็ก กทม.ให้มีคุณภาพเท่าเอกชน

เมืองที่มุงให้บริการคนรวยและไม่เคยเหลียวแลคนจน กทม. คิดว่าพ่อแม่ที่พอมีฐานะจะไม่มาใช้ศูนย์รับเลี้ยงเด็กของ กทม. ส่วนคนที่ต้องใช้บริการของ กทม. ส่วนมากคือคนที่มีฐานะไม่มั่นคง ด้วยความคิดแบบนี้ กทม. จึงทำแบบขอไปที ให้พอได้พูดว่าทำแล้วโดยไม่สนใจว่าคุณภาพการให้บริการจะย่ำแย่ไม่ตรงตามความต้องการของพ่อแม่รวมทั้งตัวเด็กเองเพียงใด ตัวอย่างเช่น ศูนย์รับเลี้ยงเด็กเล็กที่ปิดให้บริการตั้งแต่บ่ายสอง บีบบังคับให้พ่อแม่ที่เป็นลูกจ้างต้องมารับลูกกลับทั้งที่ยังไม่เลิกงาน ค่าอาหารเด็กเล็กที่ กทม. ให้งบปอาหารกลางวันแค่เพียงมื้อเดียว ทั้งที่ กทม.รู้อยู่แก่ใจว่า ุ60% ของเด็กไม่มีโอกาสได้กินอาหารเช้าก่อนมาเข้าเรียนแถมค่าอาหารก็น้อยจนไม่พอที่จะซื้ออาหารที่มีสารอาหารอย่างครบถ้วน (ค่าอาหารกลางวันรวมนม 20 บาท) หรือแม้กระทั้งค่าอุปกรณ์การเรียนที่เด็ก 1 คนจะได้รับ 100 บาท/ปี ซึ่งก็ไม่เพียงพอที่จะซื้ออุปกรณ์เสริมสร้างพัฒนาการอะไรเลย ทำได้เพียงซื้อกระดาษและดินสอสีไม้เท่านั้น และที่แย่ที่สุดคือสวัสดิการของเหล่าผู้ดูแลเด็กเล็ก อาชีพที่มีความสำคัญแต่ กทม. ก็ไม่ให้ความมั่นคงแก่พวกเขา ไม่ยอมจ้างในอัตราลูกจ้างประจำ เป็นแค่อาชีพอาสาสมัครไร้หลักประกันอาชีพ