ไม่ได้พังแต่เศรษฐกิจ แต่อาจสู่ขิตกันทั้งสังคม
ก่อนอื่น ไม่มีพรรคการเมืองหรือคนไทยคนไหนจะรังเกียจทุนต่างชาติที่เข้ามาอย่างถูกกฎหมาย เพราะนั่นหมายถึงการไหลเวียนเศรษฐกิจ ชุมชนที่เติบโต คุณภาพชีวิตที่พัฒนา
รวมทั้งความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างคนไทยและคนทั้งโลก
แต่จากเหนือจรดใต้ของไทย สิ่งที่พบเจอในยุคนี้คือทุนจีนสีเทาที่คืบคลานครอบคลุม แทรกซึมอยู่ในหลากหลายชุมชน ชนิดที่เราทุกคนมีสิทธิ์จะเดินสวนกับพวกเขาได้ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่ว่าจะเป็นย่านค้าขาย รถเข็นสตรีทฟู้ด ธุรกิจขนาดย่อมขนาดใหญ่ ผับบาร์ราตรี ฯลฯ หรือแม้แต่ในหมู่บ้านของเราเอง ในนามของ – – เพื่อนบ้านคนใหม่
แม้ข่าวของจีนเทาจะเพิ่งฮือฮามากๆ ในช่วง 2-3 หรือ 4 ปีที่ผ่านมา แต่ในความเป็นจริง ทุนข้ามชาติผิดกฎหมายเหล่านี้รุกคืบเข้าไทยมามากกว่าทศวรรษ ในรูปแบบการหานอมินีซื้อบ้าน ซื้อกิจการ การแต่งงานกับคนไทยเพื่ออาศัยผลประโยชน์ครอบครองทรัพย์สิน รวมทั้งอาศัยเครือข่ายอุปถัมภ์ ช่องโหว่ทางกฎหมาย และใบเบิกทางที่ซื้อหาได้จากเจ้าหน้าที่และข้าราชการคอร์รัปชั่น
แก๊งคอลเซ็นเตอร์ก็ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่ปีอย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่เกิดมานานแล้ว ซุ่มเงียบอยู่ในชุมชนต่างๆ พยายามไม่ทำตัวเด่น และจะปกปิดความเป็นอยู่ของตัวเองด้วยการดัดแปลงบ้านหรือตึกที่ซื้อผ่านนอมินีให้ลับตาผู้คนมากที่สุด หลายปีผ่านไปเขาเหล่านั้นกลายเป็น “คนไทย” ขึ้นมาจากการแปลงสัญชาติ มีลูกเป็นเด็กไทย
และไม่ไปไหนอีกแล้ว
พฤติกรรมทุนเทาเหล่านี้เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย คอลเซ็นเตอร์หรือสแกมเมอร์จำนวนมากอาจโยกย้ายฐานใหญ่ไปอยู่ประเทศรอบเราเพราะคล่องตัวกว่า แต่ทุนเทาๆ ในสายอื่นๆ ซึ่งมีเพิ่มขึ้นอีกหลากหลายชาติทะลักเข้าไทยไม่หยุดหย่อน พากันกระจายตัวทั่วประเทศ และขยายวงทั้งในทางกว้างและดูจะขยับตัวสู่สังคมวงใน กลายเป็นทุนใหม่ที่ยิ่งใหญ่เหลือเชื่อ
แม้แต่การเข้าถึงบุคคลทางการเมืองก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว https://www.moveforwardparty.org/pin/17434/
ทุนเขา เราได้อะไร?
ท่ามกลางความตื่นเต้นและความหวังว่าการค้าขายปากท้องคนไทยจะกลับมาเสียที กับจำนวนนักท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้นมากหลังฟรีวีซ่าจีน ด้วยความคิดว่าอย่างน้อยที่สุด คนเดินทางมาเที่ยวมาอยู่ก็ต้องกินต้องใช้
แต่ในความเป็นจริงที่แสนเจ็บปวด ธุรกิจกินอยู่ที่รองรับนักท่องเที่ยวเหล่านี้กลับเป็นธุรกิจที่ตามติดมาจากคนประเทศต้นทาง ตั้งแต่โรงแรม ร้านอาหาร ร้านขายของ บริษัททัวร์ ไปจนถึงแอพพลิเคชั่นฟู้ดเดลิเวอรี่ รวมทั้งสัญชาติพนักงานแทบทุกระดับที่มากับวีซ่าฟรี ต่อด้วยอยู่ถาวร
ด้วยการอำนวยซูเปอร์ความสะดวกนอกเหนือไปจากฟรีวีซ่า เรายังมี FTA (Free Trade Area ข้อตกลงเขตการค้าเสรี) สินค้านำเข้าเสียภาษีน้อยมากหรือเรียกได้ว่าไม่เสียเลย และต่อให้นำธุรกิจขนาดใหญ่เข้ามาเปิดในไทยก็ยังได้สิทธิพิเศษอีกมากจากการตั้งโรงงานในเขตเศรษฐกิจพิเศษอย่าง EEC
การแข่งขันการค้าจึงแทบเป็นไปไม่ได้
การครอบครองทรัพย์สิน การซื้ออสังหาริมทรัพย์ (ที่รัฐกำลังพิจารณาเพิ่มเปอร์เซ็นต์การครอบครองคอนโดมิเนียมของต่างชาติ หรือการเช่าที่ดินระยะยาว 99 ปี)
และธุรกิจที่ไม่มีใครนึกถึงคือ การศึกษา ในเชียงใหม่ทุนจีนกว้านซื้อโรงเรียนเอกชนและมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะที่เป็นระบบนานาชาติไปแล้วหลายแห่ง จากการเล็งประโยชน์ที่คนจีนจำนวนมากชอบส่งลูกหลานมาเรียนที่เชียงใหม่ และต่อยอดด้วยการหาซื้อที่อยู่อาศัยและทำธุรกิจไปด้วย ตั้งแต่ธุรกิจเล็กๆ ไปจนถึงขนส่งโลจิสติกส์ หรือแม้แต่โรงแรมหรูขนาดใหญ่ (ซึ่งอาจส่งผ่านกันในระบบนอมินี) ฯลฯ
ยังไม่นับรวมถึงการซื้อตัวสล่าทางเหนือ ซื้อสิทธิ์สวนผลไม้ภาคตะวันออก อุตสาหกรรมยางพารา ร้านสะดวกซื้อ การเริ่มบุกตลาดงานแฟร์เฟอร์นิเจอร์ ฯลฯ ยังไม่นับการค้าขายออนไลน์ก้อนเงินมหาศาลที่คนไทยกดซื้อปั๊บ เงินบินออกนอกประเทศปุ๊บ
ทุนจีนเหล่านี้ยังรวมตัวเป็นกลุ่มธุรกิจเพื่อแลกเปลี่ยนและช่วยเหลือกัน รวมทั้งชักจูงทุนจากบ้านเกิดเข้ามาเพิ่มเรื่อยๆ แผ่ขยายอิทธิพลแบบที่เจ้าของประเทศแทบจะมองอนาคตตัวเองและบ้านตัวเองไม่ออก
นอกจากไม่ได้ นี่คือสิ่งที่เราเสีย
- การครอบครองชนิดกว้านทั้งย่านของพื้นที่ค้าขาย พื้นที่อยู่อาศัย ฯลฯ ของทุนเหล่านี้ ทำให้คนไทยมีค่าใช้จ่ายเพิ่มสูงขึ้น เพราะค่าเช่าและราคาขายที่ดีดตัวตามอัตราความต้องการ
- คนไทยค้าขายเสียเปรียบมาก ด้วยต้นทุนที่สูงกว่าเพราะไม่มีสิทธิพิเศษยกเว้นใดๆ ในสินค้าประเภทเดียวกัน ในขณะที่ต่างชาติลงทุนต่ำกว่าจากเงินทุนที่หนากว่า ทุนต่างชาติยังชอบขายตัดราคา เพื่อเอาชนะพ่อค้าแม่ขายท้องถิ่น
- นอกจากผู้ค้า ในบางย่านทั่วประเทศ หลากหลายธุรกิจบริการจะปฏิเสธคนไทย เพราะตัวเงินจากต่างชาติใหญ่กว่า
หากเรายังไม่มีมาตรการที่ดีพอ ยังไม่มีสายตากว้างไกลพอจะมองประโยชน์ที่แท้จริงของชาติและประชาชนในวันข้างหน้า หากเรายังต้องการเพียงแค่ตัวเลข GDP ที่อาจไม่บอกทุกข์สุขที่แท้จริงของพี่น้องประชาชน
เราอาจต้องเสียใจในวันที่ทุกอย่างสายไปเสียแล้ว
พรรคก้าวไกลจะไม่ยอมให้ถึงวันนั้น